Beyoğlu Eski Eşya Pazarı
0532 596 52 25
Beyoğlu ve civar semtlerden
Eski Ev Eşyalarınız
Antikalarınız
El Dokuması Halılarınız
Klasik Mobilyalarınız
Klasik Taşlı Avizeleriniz
Eski Kitap Ve Plaklarınız
A dan Z ye Ev Eşyalarınız
Adresinizden Değerinde Alınır
Sizin Beyoğlu Eskiciler Çarşısı nasıl bir yer? Müdavimi olduğunuz mekânlar var mı? Gözünüzün önüne ilk neresi geldi? En son ne zaman gittiniz? Hayatını Beyoğlu’nun tarihini ve önemini anlatmaya adayan mimar ve kent kültürü araştırmacısı Turan Akıncı, “Cumhuriyet’te Beyoğlu” adlı kitabını yayımladı. 1923-2003 arasında bölgedeki yaşamın ve sanat alışkanlıklarının nasıl değiştiğini kaleme alan Akıncı, “Beyoğlu Antikacılar diye soranlara iyimser bir yanıt veremiyor.1950’den itibaren Cumhuriyet’in genç aydınlık kuşakları caddeye aktı. Caddede o zaman, 30’a yakın kitapçı vardı. 1950-1980 arasında tiyatrolar Beyoğlu’nda eski eşya alanlar altın çağını yaşadı. 20 tane tiyatro salonu ve burada sahne alan 42 tiyatro topluluğu vardı. İstanbul’un nüfusu 2 milyonken 42 tiyatro perde açıyordu. Bugün nüfus 16 milyon ama Beyoğlu’nda Antika Alanlar bir tiyatro (1980’de Ferhan Şensoy tarafından kurulan Ortaoyuncular, cadde üzerindeki son tiyatrodur) kaldı. O da varlık yokluk mücadelesi veriyor. 1970’lerse sinemaların en önemli dönemiydi, sadece caddede 19 sinema salonu hizmet veriyordu. 2000’lerden itibaren Beyoğlu ruhunu kaybetti. Beyoğlu’nu Beyoğlu Antikacılar Çarşısı yapan operalar, tiyatrolar, sinemalar, pastaneler, kitabevleri, zaman içinde kapanmaya başladı. Beyoğlu ikinci el eşya alanlar çok önemli edebiyat akademisi gibi çalışırdı. Haftanın belli günlerinde her pastanede 10-15 ünlü yazarın katıldığı edebiyat sohbetleri yapılırdı. Genç sanatçılar bu üstatların sohbetini dinlemek imkânına sahip olurdu. Yeşilçam Sineması’nı Beyoğlu’nda oluşması tesadüf değil. AKM çeşitli bahanelerle 20 yıldır İstanbul’un sanat yaşamı dışında bırakıldı. Beyoğlu’nun kültür damarları tıkandı. Bu sayılar kurumayı net bir şekilde gösteriyor. 2 milyonluk İstanbul’daki kitap satışı neredeyse günümüze denk. Kültürü kaybettiğimiz için ortaya güncel akımlardan çabuk etkilenen bir nüfus çıktı. Bir üniversiteye davetliydim, gençlerden biri, “Bu anlattıklarınızın hepsi geçmişte kaldı. Bugün televizyon var, video var, Netflix var. İnsanlar neden tiyatroya gitsin” dedi. Bu teknolojileri yaratan ülke ABD. En büyük sinemalar, en stüdyoları orada. Ama bugün New York’ta her akşam, 50 tiyatro sahne açıyor. Bugün Londra’da halen 200 tiyatro var. Avrupa ve Amerikan şehirlerinin en büyük yapıları kütüphanelerdir. 16 milyonluk İstanbul kentinde en büyük kütüphanede kaç kitap var? Başka bir üniversitenin mimarlık diploması olan insanlarıyla bir araya geldim. Taşkışla binasındaydık ve “İçinde olduğumuz bina eskiden neymiş” diye sorduğumda hiçbiri yanıt veremedi. “Süleymaniye Camii’ni kaç kişi gördü” dedim, herkes birbirine baktı. Bakın, mimarlardan söz ediyorum.
